De eerste kilometers van deze reis waren al fantastisch en na het rijden van de populaire route langs de Costa Brava, is het vakantiegevoel niet meer weg te denken. Hierna was het tijd voor een korte sightseeing door het artistieke Barcelona, waarbij een stop bij Ducati Barcelona natuurlijk gepland stond.
We laten het artistieke Barcelona achter ons
Na de geweldige service die Ducati Barcelona ons geboden heeft kunnen we vol vertrouwen onze reis vervolgen. We laten de drukte van de grote stad opnieuw zo snel mogelijk achter ons, en rijden over de snelweg richting het zuiden. De wind die zo nu en dan met windkracht 8 om de hoek komt kijken is verradelijk en vermoeiend tegelijk en ik ben maar wat blij als we na enkele uren, in het donker, ons hotel voor vanavond bereiken. Er is verwarming en een prima restaurantje waar we goed kunnen vertoeven de rest van de avond. Na een goede nachtrust is het vroeg in de ochtend alweer tijd om onze spullen te pakken. Na een ietwat bijzonder ontbijt vertrekken we om de prachtige wegen van het Spaanse binnenland op te zoeken. We zijn nog maar net onderweg wanneer de weg zich voort kronkelt door een heuvelachtig landschap vol olijfbomen. We lijken in een niemandsland beland te zijn en hebben deze route voorzien van strak asfalt kilometers lang voor onszelf. Ik geniet volop en ben benieuwd naar meer! We doorkruisen schattige dorpjes, rijden door een prachtig afwisselend landschap met uitgestrekte bossen, indrukwekkende rotspartijen en geweldige uitzichten.
Na vele kilometers heerlijk gestuurd te hebben wordt het landschap eentoniger en de wegen meer recht toe recht aan. We kunnen flink doorrijden, al zorgt de dalende temperatuur ervoor dat we ons pak van een extra laagje moeten voorzien. Tijd om te stoppen dus, waarbij we eindelijk na een kilometer of 50 een benzinepomp tegenkomen. We zijn in de middle of nowhere en gebruiken deze stop dan ook direct voor een korte lunch break, waarbij ik hoop nog wat op te warmen.
Herinneringen ophalen in Cordoba
Niet veel later stappen we weer op, de wind trekt aan en met het vizier open voelt het ijzig koud. Iets dat met de naderende zonsondergang niet beter zal worden. Ik voel dan ook opluchting zodra we de stad Cordoba tegemoet rijden. We brengen kort een bezoek aan deze prachtige culturele stad. Een tikkeltje brutaal rijden we op onze motoren dwars door de eeuwenoude binnenstad, waar de indrukwekkende Mezquita, de Moskee en kathedraal in 1 het middelpunt vormt. De straatjes voelen met de prachtige historische gebouwen en mediterrane sinaasappelbomen pittoresk aan. En vanaf de overkant van de rivier genieten we van een geweldig uitzicht over de stad, waar Maarten nog wat herinneringen van vroeger op deze plek ophaalt.
Er gaat niets boven familie
Hierna stappen we op om de laatste kilometers voor vandaag te rijden. Het is al flink aan het schemeren en we moeten dus haast maken. Nog maar net voor het donker komen we aan in een klein dorpje op zo’n half uur van Cordoba. We zijn uitgenodigd door tante Renee, die hier al lange tijd woont. We krijgen een ongelooflijk warm welkom en praten wat bij onder het genot van een hapje en een drankje in de plaatselijke stamkroeg. Na een fijne en gezellige avond kruipen we onder de wol. De volgende ochtend worden we na een ontbijtje uitgezwaaid door tante Renee. Ontzettend dankbaar en vol energie vervolgen we ons avontuur. Met enige haast rijden we naar Malaga waar het team van Ducati Malaga ons al staat op te wachten.
Nu we ons in het Zuiden van Spanje bevinden is het namelijk tijd om de laatste voorbereidingen te treffen voor de oversteek naar Afrika. Zo worden onze straat banden gewisseld voor de Pirelli STR Rally banden, en worden de laatste checks gedaan. Het team van Ducati Malaga is ontzettend behulpzaam en gastvrij en nog voor we klaar zijn met onze lunch staan de motoren alweer klaar.
Nog net niet stuiterend van blijdschap neem ik een kijkje bij de motoren. Wat zien ze er stoer uit met deze banden en samen met de custom made Komeet Techniek valbeugels, maakt het de Panigale V2 helemaal af en wordt deze omgedoopt tot de Ducati Panigale V2 Rally!
Eigenwijs is ook wijs
Die blijdschap verandert echter snel zodra we bij de rotonde om moeten keren. Ik vraag me direct af waarom ik altijd zo eigenwijs ben om op een Panigale te reizen en waar ik in vredesnaam aan begonnen ben. Want jeetje, met deze nieuwe banden voelt het alsof ik geen bocht meer om kan komen. Ik ben er even klaar mee en op z’n Rotterdams gezegd, ‘ik ken wel janken’.
Ik ben dan ook blij wanneer we nog een korte stop maken bij ons nichtje Helena en Fran, niet ver van Malaga. Het zorgt voor gezellige afleiding en het is fijn om zo rond de feestdagen met z’n vieren een drankje te kunnen doen. Hierna stappen we weer op en vervolgen we onze route richting het berglandschap van de Sierra de las Nieves. De route is werkelijk adembenemend, en ik merk dat ik langzaam begin te wennen aan de nieuwe banden, ik krijg weer steeds meer plezier in de bochten, en het tempo gaat uiteindelijk flink omhoog. Ik ben enorm opgelucht om het vertrouwen weer teruggevonden te hebben, en met een prachtige zonsondergang komen we aan het eind van onze route, bij de bijzondere stad Ronda waar we overnachten in een mooi hotel.
Na opnieuw een lange dag vol indrukken is het tijd voor ontspanning. Er is dan ook geen betere manier om de dag af te sluiten dan met een warm bad, vol schuim, denkend aan het avontuur dat ons nog te wachten staat.
Reageren