De Balkan. Dat is back to basic. Een ongerept en onherbergzaam gebied in Zuidoost-Europa. Een regio die in de jaren negentig werd verscheurd door burgeroorlogen, maar tegenwoordig wordt gezien als een van de mooiste bestemmingen in Europa. Ik stapte op mijn Ducati 959 Panigale en ging op ontdekkingsreis. Eindbestemming: Athene.
Maandenlang zaten mijn vriend Maarten en ik in twijfel. Gaan we op de motor door Marokko naar het zuiden toeren? Of moeten we toch iets anders bedenken? Met de onrust tussen Spanje en Marokko en de ferry die niet vanaf het Spaanse vasteland naar Marokko vaart, hakken we de knoop door. Geen Marokko dit jaar. Het wordt een reis dwars door de Balkan naar het historische Athene.
Zondagochtend, 04.00 uur. Tijd om te vertrekken. Een dag vol snelwegkilometers, waarbij we ons een weg proberen te banen door kilometerslange files en langs tal van wegwerkzaamheden. 1150 kilometer verderop bereiken wij éindelijk onze bestemming, in het donker en met zadelpijn alom.
Wakker worden tussen het Sloveense natuurschoon
Als we de volgende ochtend uit ons tentje kruipen, kunnen we pas echt zien in wat voor een prachtige omgeving we zijn beland. Slovenië, aan de voet van de Vrsicpas. Wat een adembenemend stukje natuurschoon. Hier kan onze rondreis echt van start gaan.
Het trotseren van de Vrsicpas, en daarmee onze eerste bergpas van deze reis, voelt geweldig. De Vrsicpas is de hoogste bergpas van het land en ligt midden in het Triglav National Park. Vijftig haarspeldbochten die stuk voor stuk zijn voorzien van oude klinkertjes, terwijl de weg tussen de haarspeldbochten bestaat uit prima asfalt. De route is indrukwekkend en het uitzicht tijdens de klim naar boven is fenomenaal!
Na de afdaling volgen we de rivier de Soca. In dit kabbelende watertje, waarover tal van touwbruggen zijn gespannen, wisselen smaragdgroene kleuren af met hemelsblauw. Na de ietwat drukke Vrsicpas zijn we in een oase van rust terechtgekomen. Iets dat voor mij niet lang genoeg kan duren. Helaas moeten we voor een kleine reparatie van een lekke voorvork keerring richting de hoofdstad Ljubljana. We komen aan bij een Ducati dealer waar we helaas niet geholpen kunnen worden. En met slechts één dealer in dit land, zijn er maar weinig andere opties. We besluiten uit te wijken naar de uithoek van Italië, Triëst. Hier worden we de volgende dag met een ongekende gastvrijheid door een Ducati dealer onthaald. Dankzij hun geweldige service kunnen we verder richting Athene.
Waanzinnige kustweg
De tocht gaat terug naar Slovenië, vanwaar we richting de Kroatische kust rijden. Het duurt ook niet lang voor we de Kroatische grens passeren. De kriebels nemen toe, want ik kan niet wachten tot we de E65 opdraaien. Deze veel geroemde kustweg moet waanzinnig zijn! Als we de grote stad Rijeka passeren, kan het grote genieten beginnen.
Over strak asfalt worden we via een geweldige kronkeling langs de ruige Kroatische kust geleid. Het uitzicht is een schouwspel van de golvende zee, enkele zeilboten en ontelbaar veel eilanden die vlak voor de kust liggen. We rijden door pittoreske dorpen waar een heerlijke Mediterrane sfeer hangt en waar de haventjes het middelpunt lijken te vormen. Zo nu en dan komen we een motorrijder tegen. Maar nu, half september, kun je duidelijk merken dat het toeristische hoogseizoen ten einde is. Het is vrij rustig op de weg, wat het tot heerlijk toeren maakt. Ook het weer zit mee. Met volop zon en een graad of 28 is het goed toeven. Dit is een geweldig begin van onze reis door de Balkan.
Na de kustroute tot aan de stad Zadar gereden te hebben, strijken we neer op een camping ten noorden van Zadar. De camping ligt pal aan de kust. Het is de perfecte plek om ons avondeten te bereiden en te genieten van een romantisch diner bij zonsondergang.
Middle of nowhere
De volgende dag zijn we vroeg uit de veren en pakken ons tentje in om onze reis te vervolgen. We vangen nog een glimp op van de Kroatische kust, waarna we het binnenland intrekken. Direct ervaar ik het gevoel alsof we in de middle of nowhere zijn beland. Er is geen verkeer te bekennen en ook de dorpen zijn compleet uitgestorven. En dat terwijl het een prachtige route is met fijn asfalt en heerlijke bochten.
We rijden door een heuvellandschap, worden geleid over wat laaggebergte en komen langs uitgestrekte velden waar zo nu en dan ruïnes van oude bouwwerken opduiken. Even verderop naderen we een muur van bergen. De Dinarische Alpen ogen imposant en het militaire konvooi, waar we niet veel verderop op stuiten, is dat minstens net zo. De tanks weten met een behoorlijke gang door de bergen te sturen. Zo nu en dan verschijnen er militairen op de daken van de voertuigen. Ondanks dat het een bijzondere en interessante verschijning is, krijg ik er in dit gebied toch lichtelijk wat rillingen van.
Adembenemend Bosnië
Gelukkig slaan we na enkele tientallen kilometers af, waarmee we het militaire konvooi achter ons laten. We naderen de Bosnische grens, waarbij ik mijn enthousiasme nog maar net kan bedwingen. Op dit uitstapje heb ik me vanaf de eerste kilometers al verheugd.
Bosnië heeft twee jaar geleden tijdens mijn reis door de Balkan een diepe indruk op mij gemaakt. Dat ik mijn avontuur door het Bosnische landschap nu voort kan zetten is een droom die uitkomt. Het passeren van de grens gaat weer net zo gemakkelijk als toen en de ongerepte natuur waar we vrijwel direct in terecht komen, is adembenemend. Het asfalt lijkt hagelnieuw en de kronkeling is geweldig. Het is een waanzinnige start van ons bezoek aan Bosnië en ik ben dan ook benieuwd wat ons de komende dagen te wachten staat.
Beste Sabrina,
Heb je blog met belangstelling gelezen. Overweeg om in 2024 ook een motorreis te maken vanuit Nederland naar de grens van Griekenland. Via oostenrijk en dan de balkan in. Ben zeer geintereseerd in de routes die jullie hebben gereden door de verschillende landen.
Veel succes met alle mooie motorreizen die je nog gaat ondernemen.