Vanuit het typische Toscaanse heuvellandschap zetten we onze route voort richting de hoofdstad. Via een mooie route bereiken we Rome. Vanwege de extreme warmte, en een lange dag, pakken we voor het gemak opnieuw een B&B. Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we op zoek naar een eettentje in de buurt. De pizzeria verderop in de straat lijkt ons een goede optie. Wanneer we daar aankomen blijkt er een besloten feest aan de gang te zijn maar het is geen probleem om aan te schuiven. Met een groot gezelschap en live muziek, belooft het een mooie avond te worden. Een menukaart is er vanavond echter niet, maar we krijgen iets verrukkelijks toegereikt en de diverse hapjes blijven maar komen.
Aan het eind van de avond keren we terug naar onze slaapplek om de volgende ochtend vroeg op pad te gaan. We rijden het centrum in van deze prachtige stad. De ruïnes en imposante bouwwerken zie je overal terug, en op de motor geeft dit nog een extra dimensie. We gaan op zoek naar de Trevifontein. Een plek waar je normaal gesproken over de hoofden kunt lopen, maar nu is er werkelijk niemand. Het brengt een magisch gevoel met zich mee, anderzijds is het een trieste aanblik van een stad die altijd overspoelt wordt door toeristen, maar de afgelopen maanden enorm hard getroffen is. Er is geen toerist te bekennen en iedereen spreekt zijn verbazing over ons bezoek dan ook uit. Al doet dit niks af aan het warme welkom dat wij werkelijk waar overal krijgen. Na ook het Colosseum in alle rust bewondert te hebben sluiten we onze “citytour” af in Vaticaanstad waar de motoren “bewaakt” worden door vriendelijke maar eveneens zwaar bewapende militairen, een imposantere beveiliging, heb ik niet eerder gezien.
We verlaten het centrum van de stad en brengen een bezoek aan Ducati Roma. We worden warm onthaald en een duidelijk trotse man geeft ons een rondleiding door de hele zaak. Een prachtig bedrijf hebben zij hier neer weten te zetten en de vriendelijkheid en gastvrijheid is eveneens geweldig. We bedanken de mannen voor de gastvrijheid en rijden verder richting het zuiden. Hoewel we snelwegen het liefst vermijden, is de warmte inmiddels oncomfortabel te noemen. We pakken de tol om op die manier wat kilometers te maken en daarbij een briesje te kunnen voelen, al lijkt dit al snel op een warme föhn bij temperaturen van zo’n 40 graden. We naderen Pompei. Een stad met een bijzondere historie aan de voet van de Vesuvius. De vulkaan die je al van ver boven het landschap uit ziet steken. Na om de vulkaan heen gereden te zijn komen we even verderop aan bij onze bestemming en sluiten we de avond met een hapje en een drankje af.
Wanneer we de volgende ochtend op staan is de warmte al te voelen. We rijden richting Pompei, en kunnen hierbij een glimp opvangen van de ruïnes en het bijzondere verhaal hierachter. Vanwege de extreme warmte laten wij een bezoek aan de ruïnes te voet aan ons voorbij gaan en zetten onze route voort richting een van de mooiste stukjes van Italië, de prachtige Amalfikust. Een tientallen kilometers lange kronkelroute leidt ons langs de kust en zorgt voor adembenemende uitzichten. De azuurblauwe zee, steile rotswanden, afgewisseld met mooie bogen en kleurrijke mediterraanse gebouwen maken het plaatje compleet. In het plaatsje Amalfi proberen we enigszins af te koelen met een drankje op een terrasje, waarna we onze weg weer kunnen vervolgen, we rijden nog enkele kilometers langs de kust en slaan hierna af om het binnenland in te trekken en noordwaarts te keren. De route langs de kust was prachtig, maar deze route is eveneens indrukwekkend te noemen. Zodra wij bovenaan de berg de route naar beneden volgen komt er een wauw gevoel naar boven. Er volgt een waanzinnig uitzicht waarbij de Vesuvius het middelpunt vormt.
Reageren