Na ons geweldige avontuur door Schotland, is het tijd om de doedelzakken, Schotse kilten maar bovenal de adembenemende en ongerepte Schotse natuur achter ons te laten. We hebben 1 van de mooiste routes ter wereld gereden, waren 1 met de natuur tijdens het wildkamperen, en hebben de ongekende Schotse behulpzaamheid mogen ervaren. Het achter ons laten van dit geweldige land voelt dan ook dubbel maar ik kijk ernaar uit om nieuwe landschappen te verkennen en de ferry die ons brengt naar Noord-Ierland ligt al op ons te wachten.
Hoe wij onze reis door Noord-Ierland en Ierland hebben ervaren, lees je nu in deel 3.
De Causeway Coastal
Het is 5:30, de wekker gaat. We worden wakker met het rustgevende geluid van de golven en met de heerlijke zilte zeelucht. We staan op om onze complete uitrusting weer in te pakken en verlaten deze adembenemende plek op het Schotse strand. We vervolgen onze reis naar Noord-Ierland en met nog zo’n 20 kilometer te gaan richting de ferry, is dit een rustig begin van de dag. We gaan aan boord van het schip en maken het ons de 2 uur durende overtocht zo comfortabel mogelijk. We doen nog even een dutje, en stellen als laatste de route in voor vandaag.
We gaan aan boord van het schip en maken het ons de 2 uur durende overtocht zo comfortabel mogelijk. We doen nog even een dutje, en stellen als laatste de route in voor vandaag. Zodra we aanmeren vervolgen we vanuit de havenplaats Larne onze route langs de Noord-kust. We rijden de Causeway Coastal. Een route langs de ruige kust van Noord-Ierland waar vele kastelen te vinden zijn. We maken zo nu en dan een stop op deze sprookjesachtige plekjes en genieten daarbij van de verbluffende uitzichten. Jammer genoeg slaat het weer om en is het asfalt binnen de kortste keren voorzien van een flinke laag water. We hebben de eerdere dagen niet mogen klagen toen we met een zonnetje de NC500 reden, en zijn dus inmiddels wat verwend geraakt. Toch mag het de pret niet drukken, en zetten we deze mooie route voort. Bij Londonderry slaan we af naar het zuiden en verruilen we de ruige kust voor een meer landelijke omgeving, om niet veel verder de grens met Ierland te passeren.
Aan het eind van de middag komen we via een avontuurlijke route aan bij een camping te midden van de duinen van Donegal. Het is een mooie rustgevende plek waar we kennis maken met andere motorrijders uit Ierland en onze avonturen delen. Na het avondeten besluiten we de dag af te sluiten met een strandwandeling waarbij we een glimp opvangen van een dolfijn die we boven het water uit zien springen. Het is een magisch moment, en een geweldige afsluiting van deze mooie dag.
Van Westport naar Dublin
De volgende ochtend pakken we in de regen onze tent weer in en zetten we de route voort richting het zuiden. We rijden vlak langs de Atlantische kust en genieten van de omgeving. Omdat er aan de regen geen eind lijkt te komen en de vermoeidheid van de afgelopen 2 weken er flink in begint te hakken besluiten we het onszelf zo comfortabel mogelijk te maken. We rijden een redelijk snelle route die ons brengt naar het Idyllische stadje Westport waar we voor het eerst deze reis in een hotel overnachten. We sluiten de avond af in een Italiaans restaurant waar we worden getrakteerd op de meeste verrukkelijke pizza en genieten van dit alles met een drankje.
Vanuit Westport rijden we de volgende dag door het binnenland van Ierland richting Dublin. Het is een mooie kronkelroute waarbij een heuvellandschap wordt afgewisseld door vlakke uitgestrekte velden met zo nu en dan wat struikgewas. Ook zijn er langs de route tal van historische bouwwerken en de vele bruggen lijken van enkele eeuwen geleden te dateren. We nemen een break in Dublin, een stad met een goede vibe, veel diversiteit en een plek waar de Ierse pubs je natuurlijk om de oren vliegen. Het is een mooie stad waar ik zo op het eerste gezicht, zeker nog eens een citytripje aan wil wijden maar voor nu laten we de grote stad achter ons, opzoek naar ongerepte natuur.
De verborgen parel van Dublin, de Wicklow Mountains
We hebben de stad nog niet achter ons gelaten of er doen zich al haarspeldbochten voor en ook de natuur lijkt hier steeds meer haar gang te kunnen gaan. We rijden via een opeenvolging aan bochten naar steeds grotere hoogte en komen uit bij de Wicklow Mountains. Een verborgen parel waar intense rust, ongerepte natuur en indrukwekkende uitzichten samen komen. Ik ben compleet verrast dat deze bergketen zich op steenworp afstand van het bruisende Dublin bevindt, maar voor vele reizigers toch vrij onbekend is. We genieten van de rondhuppelende schaapjes, de ruigheid, en het prachtige uitzicht over het meer, waarna we neerstrijken op een camping te midden van het Wicklow nationalpark.
Bij aankomst op de camping worden we door medereizigers direct warm verwelkomd. De tent staat nog niet of we raken al aan de praat. Er wordt al snel een briefje met een adres in onze handen gedrukt waarbij we worden uitgenodigd om bij een volgende reis bij deze lieve oudere man thuis te verblijven. Wat is het toch mooi om deze bijzondere gastvrijheid te ervaren. Zodra de tent staat en we zijn uitgepakt kunnen we met het koken van spaghetti beginnen. We nodigen onze buurman, een solobackpacker uit, om met ons te dineren. Ook onze andere buren, Franse reizigers met 2 Citroën oldtimers sluiten aan, en trakteren ons op een barbecue. Het begrip Shared dining is hier helemaal op z’n plaats!
We genieten van de avond en met enige tegenzin vervolgen we de volgende ochtend onze reis naar het Zuiden.
De afsluiting van ons avontuur door Ierland
De start van de route verder zuidwaarts door de Wicklow Mountains is opnieuw geweldig. Ik heb een glimlach van oor tot oor en nu het zonnetje ook nog begint te schijnen had ik me geen beter begin van de dag kunnen bedenken. Jammer genoeg verruilen we even verderop het prachtige berglandschap voor een meer landelijke omgeving waarbij we zo nu en dan wat zeezicht meepakken. De wind begint aan te wakkeren en langs de kust voelt het al gauw stormachtig. Op zo’n 20 kilometer van de Ferry die we de volgende dag nemen vinden we een camping aan de rand van een dorp en pal aan zee. Een volledig open veld waarbij we de motoren strategisch uit de wind, nog net naast een elektriciteitshuisje kunnen parkeren. De tent fungeert echter als windvanger, maar houdt zich goed. We maken een wandeling door het dorp en sluiten onze laatste avond in Ierland af, in hoe kan het ook anders, de plaatselijke Pub!
Reageren