Om 7 uur gaat de wekker. Ik ontbijt nog even op de camping om vervolgens nog wat boodschappen in te slaan en naar de haven van Bodo te vertrekken. Hiervandaan vertrekt de Ferry richting de Lofoten-eilanden. Na slechts een halfuurtje gewacht te hebben rijd ik samen met nog 3 andere motorrijders de Ferry op. Eenmaal op de Ferry word ik opnieuw geholpen door deze enigszins verbaasde maar vooral enorm behulpzame motorrijders om mijn motor vast te zetten. De Panigale staat op een prima plek en wat voelen wij ons thuis naast de BMW-GS wereldreizigers. Samen met de mannen loop ik naar het dek en geniet van het geweldige uitzicht gedurende de 3 uur durende overtocht. Zodra we aanmeren wordt mijn motor losgemaakt, en kan de reis over de Lofoten eilanden beginnen.
Direct overrompelt door de prachtige natuur rijd ik de eerste kilometers, kleine ruige eilandjes verbonden door talloze bruggen en tunnels vormen hierbij een indrukwekkend landschap. De typische Scandinavische vissers huisjes, maken het compleet. Vanuit het plaatsje Moskenes, de haven op de Lofoten, is het nog dik 300km naar Andenes, het noordelijkste puntje van de Lofoten. Ik probeer vandaag nog zo’n 100 km te rijden en zet hierna m’n tentje op, op opnieuw een fantastische plek. De volgende dag rijd ik nog zo’n 200km verder naar t noorden waarbij iedere kilometer genieten is. Wel wordt het weer opnieuw slechter. De regenoveral wordt tevoorschijn gehaald en op de vele bruggen moet ik soms alle zeilen bijzetten om de motor recht te houden. Een windsnelheid van zo’n 20 meter per seconde lijkt hier de standaard te zijn. Zodra ik een stop maak bij de supermarkt loopt een jonge man enkele rondjes om de motor heen waarna hij mijn kant op komt lopen. Hij vertelt me zelf ook opzoek te zijn naar een Panigale en is dan ook erg enthousiast. Zo enthousiast, dat hij 15 uur reizen naar de dichtstbijzijnde Ducati dealer in Trondheim voor een onderhoudsbeurt er voor over heeft. En om heel eerlijk te zijn begrijp ik dat helemaal, want wat is het toch een waanzinnige motor! Na een leuk gesprek vervolg ik mijn weg en loop ik zodra ik aankom in Andenes bij een VVV kantoor naar binnen.
Vele excursies zijn hier te doen en ik heb mijn oog laten vallen op een Whale Safari. Helaas moet het kantoor me teleurstellen. Vanwege de harde wind zijn de komende dagen de safari’s niet mogelijk. Hierna is het afwachten wanneer de wind genoeg is gaan liggen om de safari’s wel door te laten gaan. Tijd om hierop te wachten heb ik helaas niet. Een Puffin Safari is echter wel mogelijk. Ik rijd direct naar de haven en stap op het kleine vissersbootje. De zee is behoorlijk ruig vanwege de wind. Maar ondanks dat zijn er genoeg Puffins te spotten, tientallen, zo niet honderden schattige papegaaiduikers omringen het bootje en zodra we in de buurt van een eiland varen komen ook imposante zeearenden tevoorschijn. Geweldig om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien. Na zo’n 2 uur gevaren te hebben en genoten te hebben van de overweldigende natuur stap ik met enige verbazing, namelijk zonder zeeziek te zijn geworden, van de boot. Ik vervolg mijn weg richting het vaste land en zet langs de route mijn tentje op. De perfecte plek waarvandaan ik de volgende ochtend m’n route richting het vaste land kan voortzetten. Na een uur of 2 gereden te hebben met opnieuw behoorlijk slechte weersomstandigheden bereik ik het vaste land. Ik probeer kilometers te maken en rijd daarbij door een geweldige omgeving.
Mike on the bike was eveneens begonnen aan een reis richting de Noordkaap en is inmiddels aangekomen in de omgeving. We spreken af bij een benzinepomp en besluiten enkele dagen samen verder te rijden. Het is inmiddels avond en we gaan opzoek naar een plek om het tentenkampje op te zetten. Na een geschikt plekje gevonden te hebben maken we onze slaapplekjes met een behoorlijke windkracht en in de zeikregen gereed. Hierna pakken we onze stoeltjes erbij onder t zojuist gefabriceerde afdakje en wordt er gekookt. Na een dag als deze is een warme maaltijd meer dan welkom en hoewel we deze avond zonder kampvuur moeten volbrengen gezien de weersomstandigheden, praten we nog wat bij over onze reizen tot nu toe en hoe de komende dagen eruit zullen zien. Na een blik geworpen te hebben op de weersverwachting van de komende dagen belooft het heftig te worden. Ik kroop daarom bijtijds m’n tentje in om wat uit te rusten en op te warmen. Eenmaal in m’n tentje leek het met 2 slaapzakken, een isolatiedekentje en diverse lagen warme kleding, nog steeds alsof de wind dwars door m’n tentje heen kwam. Echt opgewarmd was ik dus niet toen ik de volgende ochtend op stond. Tussen de buien door lukte het om de spullen in te pakken en reden we verder richting Alta. De afstand viel mee maar met het weer dat hierbij kwam kijken leek er voor mij geen einde aan te komen. Ik was maar wat blij toen we in de avond aankwamen bij een huisje, we een warme maaltijd konden klaarmaken en ik kon opwarmen onder de douche.
De volgende ochtend was eindelijk de dag aangebroken waarop het moest gebeuren. We reden richting de Noordkaap. Een magisch gevoel waarbij de weersomstandigheden de rit nog best spectaculair maakte. Even afstappen van m’n motor zat er niet meer in, de wind was heftig de temperatuur naderde zo nu en dan het vriespunt en we kregen te maken met enorme buien. Iedere keer dat een vrachtwagen ons tegemoet kwam rijden nam de spanning toe. Liggen op de tank voor zover dat ging en vasthouden, heel goed vasthouden. Ondanks de ietwat heftige omstandigheden genoot ik intens van het landschap. De onbewoonde wereld, ongerepte natuur, de ruige kust en de schattige rendieren die overal opdoken. Wat is het hier adembenemend mooi. Hoe dichter we bij de Noordkaap kwamen, des te slechter t weer werd. In deze omstandigheden, beloofde simpel een foto maken, zelfs een hele opgave te worden. Eenmaal bij de poortjes, besloten we om te draaien en het later opnieuw te proberen. We reden richting de dichtstbijzijnde camping om hier in een huisje te overnachten. Een camping, waar tientallen rendieren in t rondliepen, geweldig!
De hele avond en nacht hebben we de weersomstandigheden in de gaten gehouden, wachtend op minder wind, en hopelijk minder regen. Om 5 uur ‘s ochtends stapten we op. Al leek het weer niet bepaald verbeterd te zijn. Even later kwamen we aan bij de Noordkaap waarbij om 5 uur ‘s ochtends de tolhuisjes gesloten zijn maar je er met de motor langs kunt glippen, en je in tegenstelling tot wanneer de tolhuisjes geopend zijn je de wereldbol mét de motor kunt bereiken. Een magisch moment!
Reageren