5:00 ‘s ochtends, vanaf deze magische plek, de Noordkaap, rijden we met het onstuimige weer terug naar t huisje. De plek om nog even op te warmen en wat bij te slapen. De hoeveelheid rendieren die we dicht langs de weg en vlak voor ons op de weg tegenkomen is adembenemend. Wat een geweldige ervaring! Rond 11:00 verlaten we het huisje en begin ik aan mijn route richting het zuiden. Doordat Finland en de Baltische Staten quarantainemaatregelen hebben ingevoerd en grenzen hebben gesloten moet ik terugkeren via het Noorselandschap, al is dat zeker geen straf.
Mike en ik rijden nog zo’n 150km samen, waarna we ieder onze eigen route vervolgen. De kou, de wind en de extreme hoeveelheden regen ben ik inmiddels zat en ik besluit dan ook zoveel mogelijk kilometers naar t zuiden te rijden. Zo’n 600km is er bij gekomen op de teller vandaag. Ik zoek een huisje op om te overnachten waarvandaan ik de volgende ochtend weer vroeg vertrek. Ik word wakker met zon, de zon die ik al dagen niet gezien heb, beter kon mijn dag dan ook niet beginnen. Opnieuw wil ik zoveel mogelijk kilometers maken, het is nog een klein stukje richting Narvik, waar ik zodra ik hier voorbij ben de Ferry pak om op de E6 te blijven. Wat is de E6 hier prachtig! Een heerlijke kronkelroute door de ongerepte natuur. Honderden kilometers verderop verandert de kronkelroute in een rechtere weg en wordt het landschap ruiger, ik kom in de buurt van de Arctic Circle waar ik besluit, vanwege de weersomstandigheden, opnieuw in een huisje te overnachten, het werd een oude caravan, in een mooie rood witte kleurstelling. Er is verwarming aanwezig en meer wensen had ik niet.
De volgende ochtend vervolg ik m’n route in de richting van Oslo. De start van de route is prachtig, fjorden blijven elkaar opvolgen en wat een rust. Zodra ik Oslo nader kom ik op snelweg terecht. Een mooie stad met een grote haven, waar het op deze zondag extreem rustig is. Na wat rondgekeken te hebben rijd ik via de spiraalberg richting Zweden, met als bestemming voor vanavond Karlstad. Het ruige Noorwegen verandert in het grensgebied in een groen landschap. Een mooie route brengt mij van de grens met Noorwegen door het Zweedse landschap naar Karlstad. Bosgebied en meren vormen hierbij het decor van de route. Even voorbij Karlstad besluit ik m’n tentje op te zetten aan de rand van het bos en te overnachten. Ik rijd de volgende dag richting Stockholm. Een verrassend mooie stad. Ik maak hier op de motor nog even een City Tour waarna ik langs de kust verder rijd richting het zuiden. Laat in de avond zet ik m’n tentje op in een veld, en omdat het al vrijwel donker is, kan ik de volgende ochtend pas genieten van het prachtige uitzicht dat deze plek met zich mee bracht. Ik rijd verder richting het zuiden, een waanzinnige route waarbij asfalt en gravel elkaar afwisselen.
Ik sla even verderop, ter hoogte van Kalmar, af richting een schiereiland. Op het eerste gezicht niet bijzonder, al is het zuidelijke deel van het eiland, het natuurreservaat ontzettend mooi. Ik rijd vanuit het schiereiland terug naar het vasteland en zoek een mooi plekje op langs de kust om mijn tentje op te zetten, en te genieten met een kampvuurtje en een barbecue. De volgende ochtend is het opnieuw slecht weer. Na m’n spullen in de regen ingepakt te hebben rijd ik richting Malmö om vervolgens via de brug en tunnel naar Kopenhagen te rijden. Mijn persoonlijke gids staat mij aan de andere kant van de brug al op te wachten. Menno, een gezellige Rotterdammer die in de jaren tachtig in Kopenhagen is neergestreken, bood mij aan om de stad te laten zien. Na al deze jaren is hij compleet ingeburgerd en kent hij alle hotspots op z’n duimpje. Van het foodtruck terrein, tot de opera en het paleis, en van de kleine zeemeermin tot aan Christiania, het hippie dorp waar je je in een andere wereld waant, maar wat toch enigszins bekend voelt met een herkenbare “Rotterdamse” geur
Kopenhagen is een stad die me verrast met al haar bijzonderheden. Na de stad verkent te hebben pakken we een terrasje en praten we nog wat bij. We halen een pizza, en gastvrij als dat Menno is, stelt hij een logeerkamer ter beschikking waar ik dankbaar gebruik van maak. Om half 5 word ik uitgezwaaid. Menno, bedankt voor alles!
Ik keer huiswaarts, al gaat dit niet zonder slag of stoot. Wanneer ik aankom bij de brug word ik bij de tolpoortjes tegen gehouden. Vanwege de extreme wind is het voor motorrijders te gevaarlijk om de brug over te rijden en zal ik moeten wachten tot de wind is afgenomen, wanneer dit precies zou zijn, kon men mij niet vertellen. Urenlang hou ik de weersverwachting nauwlettend in de gaten. Rond half 11 zou de wind afgenomen moeten zijn, al is daar weinig van te merken. Ik besluit het opnieuw te proberen en wordt ditmaal wel doorgelaten. Met m’n alarmlichten aan, en een gangetje van 60km/h op de rechterbaan is het stevig vasthouden, ik ben maar wat blij zodra ik de overkant bereikt heb. Vanwege de vertraging heb ik een behoorlijke achterstand in te halen. Ik stop alleen nog voor een tankbeurt en aan t eind van de middag voor een korte lunch. In de avonduren kom ik thuis aan waar mij een warm welkom te wachten staat!
Reageren