In de bandensporen van de meest legendarische rally, Parijs-Dakar met de Ducati Panigale V2
Al jaren droom ik van een reis door Marokko. De ongerepte natuur, magische steden en indrukwekkende cultuur trokken me aan, tot Corona toesloeg, en dit jarenlang roet in het eten gooide. Na jaren van dromen is het eindelijk zover, en kan onze reis door dit prachtige land beginnen.
Voet op Marokkaanse bodem
Na een enerverende overtocht is het dan eindelijk tijd om voet op Marokkaanse bodem te zetten. We rijden de boot af en worden enthousiast uitgezwaaid door enkele bootmedewerkers. We gaan opzoek naar de douane waar we direct welkom worden geheten en vriendelijk worden geholpen. Na even gewacht te hebben op de controle en een kort maar leuk gesprek kan onze reis over het Afrikaanse continent dan eindelijk beginnen.
De eerste kilometers op Marokkaanse bodem voelen direct al fantastisch. We slaan af om onze route binnendoor te vervolgen en komen door enkele drukke dorpjes, waar ezels en paard en wagen nog veel te vinden zijn. We worden overal vriendelijk begroet door de locals wat zorgt voor een warm gevoel. Even verderop wordt het landschap afwisselender en is het met haar bergachtige omgeving en tal van meren al snel adembenemend. Enige tijd later komen we in drukker gebied terecht. We rijden door wat grotere dorpen en de wegen veranderen in een vierbaans weg. We rijden vele politie checkpoints tegemoet maar mogen bij iedere controle doorrijden.
Kronkelwegen door het rifgebergte
Zodra de wegen weer smaller worden en beginnen te kronkelen word ik meteen enthousiast! We rijden door het rifgebergte, een prachtig gebied waar landbouwgrond en ongerepte natuur elkaar afwisselen.Ik geniet van de uitzichten, de cultuur die je overal terugziet, de dieren en zelfs van de Arabische bewegwijzering. Het voelt nu al alsof we in een andere wereld zijn beland, en ik ben positief verrast door al het moois tot nu toe.
Op onze route door het rifgebergte slaan we af en leidt een mooie slingerweg dat haast aanvoelt als een circuit ons naar boven, naar de stad Chefchaouen, de blauwe parel van Marokko. We rijden de stad binnen waar ik meteen wordt overrompeld. Scooters beginnen met ons mee te rijden om ons hotels en restaurants aan te bieden en ook de mensen langs de weg en in auto’s roepen van alles. We proberen een enigszins rustig plekje op te zoeken om een plan te maken, aangezien we zonder plan naar deze stad zijn gereden. Na wat zoekwerk komen we uit bij een hotel midden in het centrum waar de motoren in de garage geparkeerd kunnen worden. De medewerkers van het hotel zijn ontzettend behulpzaam, de kamer meer dan prima, en de garage voor de motoren zorgt voor een veilig gevoel.
Op verkenningstocht door de blauwe parel
We frissen ons wat op waarna ik zo snel mogelijk de stad wil gaan verkennen. Zodra we in de straat bij het hotel de trap oplopen komen we direct in een doolhof van kleine steegjes terecht. Zoals de bijnaam van de stad doet vermoeden is vrijwel de hele medina blauw gekleurd en de sfeer is er magisch! Overal worden lokale producten aangeboden en komt de geur van verse kruiden je tegemoet. Katten en honden vind je overal en deze zien er verrassend goed uit. Wel zijn een aantal mensen wat opdringerig en willen ze maar al te graag wat aan ons verkopen. Logisch natuurlijk, aangezien wij in december ‘’een van de weinige’’ toeristen zijn die deze stad bezoeken.
De afsluiter van onze eerste dag in Marokko
Na een indrukwekkende tocht door de stad is het tijd voor een hapje en een drankje en nemen we plaats op een terras bij het grote plein met uitzicht op de moskee. Er is een uitgebreide kaart en ik ben verrast over de prijzen die berekend worden, zelfs op deze toeristische plek. Voor letterlijk een paar euro hebben we een heerlijk diner, en sluiten we de avond af in deze geweldige en vooral sprookjesachtige stad.
Reageren