In de bandensporen van de meest legendarische rally, Parijs-Dakar met de Ducati Panigale V2
Na een indrukwekkende start van onze reis door Marokko worden we na onze eerste nacht wakker in de blauwe stad. Van de lieve zorgzame mensen van het hotel krijgen we een uitgebreid ontbijt, in de ontbijtzaal in geweldige marokkaanse sferen met prachtig uitzicht over de stad.
Na dit uitgebreide ontbijt nemen we afscheid van deze lieve mensen en worden we uitgezwaaid zodra we weer opstappen. We vervolgen onze route richting het zuiden, maar worden bij het verlaten van de blauwe stad nog even getrakteerd op een indrukwekkend uitzicht dat we niet aan ons voorbij kunnen laten gaan. We maken een korte stop waarbij we genieten van het prachtige plaatje en tanken de motoren vol om goed voorbereid aan deze nieuwe dag te kunnen beginnen.
Hooggespannen verwachtingen
Met de perfecte route die we gisteren hebben gereden zijn de verwachtingen voor vandaag hooggespannen. De reguliere route naar het zuiden werd door velen als saai bestempeld, waardoor ik mijn creativiteit op de route voor vandaag heb losgelaten , en een mooie geafalteerde route heb uitgestippeld.
We slaan even verderop dan ook af van de hoofdroute en komen op een mooie slingerweg terecht. We worden door kleine dorpjes geleid en zijn omringd door een prachtig landschap. Heuvels en bergen wisselen elkaar af, en de natuur is er ongerept. We komen tal van schapen en ezeltjes tegen en worden in ieder dorp opnieuw vriendelijk begroet. We lijken steeds verder bij de bewoonde wereld vandaan te gaan waarbij de wegen langzaam slechter worden, en de honden langs de weg ontzettend waaks zijn. We worden meerdere malen opgeschrikt wanneer er honden de weg op komen rennen en hard blaffend met hun tanden zichtbaar met ons meerennen. Ze zijn imponerend, maar met wat oplettendheid, slalommen we ons er tussendoor.
Opluchting door gravelwegen
Even verderop zijn de gaten in de weg vrijwel niet meer te doen, en probeer ik het beste pad tussen de gaten door te kiezen. Er lijkt geen einde aan te komen en veel harder dan 10 kilometer per uur zit er niet in. Ik ben dan ook opgelucht zodra deze extreme gatenkaas enkele kilometers verderop overgaat in een ietwat beter begaanbare gravelweg. Ik begin wat voorzichtig, maar merk al snel dat met de Pirelli scorpion rally STR banden, het rijden over deze gravel heel goed te doen is. Ik haal er ontzettend veel plezier uit, en begin me beetje bij beetje een avonturier te voelen.
We rijden door het prachtige berg en heuvellandschap en genieten volop van deze bijzondere route. Niet veel later rijden we een enorme chaos tegemoet. Een dorp ik de Middle of nowhere waar een file van auto’s, paard en wagen, schapen en ezels is ontstaan. Er blijkt markt te zijn in het dorp waardoor een chaos en hectiek ontstaat die ik nog niet eerder heb gezien. Het voelt als een compleet andere wereld, en stiekem vind ik dit geweldig om te kunnen zien. Zodra we de drukte en hectiek van het dorp gepasseerd zijn maken we even verderop een korte stop voor een lunch, waarna we vol energie weer opstappen.
Alle zeilen bijzetten
We vervolgen de route over gravel waarbij de uitzichten alsmaar indrukwekkender lijken te worden. Maar waar de gravelwegen veranderen van prima te doen in een complete grindbak. Het kost moeite om met de Panigale vol bagage er doorheen te ploeteren maar dankzij de support van de vele kindjes die meerennen, komen we er doorheen.
De route is ontzettend gaaf en uitdagend, maar na vele kilometers over gravel, is het einde nog steeds niet in zicht. M’n armen beginnen het steeds zwaarder te krijgen en de tijd begint te dringen. Zo was de planning om te overnachten in de koningsstad Meknes, maar zullen we nu alle zeilen bij moeten zetten om de stad Fez, die zo’n 50 kilometer voor Meknes ligt voor het donker te bereiken. Ik bekijk de route om te zien of we verder kunnen rijden over een hoofdroute, maar alles wijst erop dat we op dit moment de huidige route zullen moeten vervolgen. We proberen wat door te rijden en komen zo’n 40 kilometer voor de stad Fez dan eindelijk op een asfalt weg terecht. Eindelijk kunnen we kilometers maken en kunnen we opzoek gaan naar een slaapplaats. Het is een weg waar je met een snelheid van 100km/h prima kunt rijden, al worden we al snel opgeschrikt door stukken waarbij het asfalt enkele tientallen meters ophoudt, en op deze stukken overgaat in gravel. We zullen onze snelheid wat aan moeten passen zodat we niet steeds opnieuw voor deze bijzondere verrassing komen te staan.
Koningsstad Fez
Even later naderen we de stad Fez. Het verkeer wordt drukker en de wegen worden groter en beter. We hebben echter geen planning gemaakt en zodra we langs de eeuwenoude stadsmuren rijden besluiten we te stoppen om een hotel voor vanavond te boeken en hierna op te zoeken. We komen uit bij een hotel net buiten het centrum. De motoren lijken er veilig te kunnen staan en dat is voor ons het allerbelangrijkste. We stappen op om het laatste kwartier voor vandaag te rijden.
Eenmaal aangekomen bij het hotel worden we opnieuw warm verwelkomd, en krijgen de motoren een mooie plek, waar ze de hele nacht in de gaten gehouden zullen worden. We pakken onze belangrijkste spullen en frissen ons wat op. We stappen nog snel in een taxi om met het laatste beetje licht de stad Fez te kunnen verkennen en te kunnen genieten van alle pracht en praal van de marokkaanse cultuur. Als koningsstad heeft Fez één van de grootste medina’s ter wereld. Je kunt uren ronddwalen door de historische steegjes en kennismaken met de ambachten die Fez kent. Het is ongelooflijk indrukwekkend en ons bezoek aan de stad is dan ook eigenlijk veel te kort. Zodra de avond valt, en de winkeltjes in de bazaar de luiken beginnen te sluiten zoeken we een restaurantje op. Een restaurantje waarbij we op het dakterras met uitzicht over de stad kunnen genieten van een hapje en een drankje, en kunnen bijkomen van een bijzondere en vermoeide dag.
Reageren