Half 7 ‘s ochtends, ik word wakker in m’n tentje. Met geweldig uitzicht, de ochtenddauw nog over de velden en op de achtergrond het geluid van vogeltjes en de langzaam stromende rivier is het tijd voor een ontbijtje. Hierna pak ik m’n spullen in, en vervolg ik mijn route richting het noorden. Een prachtige route en wat een rust, op de zondagochtend is er maar weinig verkeer te bekennen en daar profiteer ik maar wat graag van. De route leidt me langs bergen, rivieren, gletsjers en waanzinnige watervallen.
De Latefossen waterval vormt op deze route een trekpleister. De waterval is spectaculair te noemen en ik maak er dan ook een stop. Hoewel ik in eerste instantie hoopte dat de druppels die ik op dat moment voel alleen afkomstig waren van de waterval, begint t nu jammer genoeg behoorlijk te regenen. De regenoveral wordt aangetrokken waarna ik mijn weg weer kan vervolgen. Hoewel het inmiddels met bakken uit de hemel komt en de straten volledig blank staan doet dat niets af aan het prachtige landschap dat enorm veel indruk maakt. Enkele uren later wordt het droog, en komt er zelfs wat blauwe lucht tevoorschijn. Erg aangenaam, want nu ik een gletsjer nader begint de temperatuur te dalen naar een graad of 8 en is iedere zonnestraal meer dan welkom. Hoewel een groot deel van de gletsjer weggesmolten is, drijven er nog wat ijsschotsen in het meer.
Het ziet er indrukwekkend uit evenals het landschap waar ik doorheen rijd op het vervolg van mijn route langs onder andere het Vossestrand. Het is inmiddels tijd om een slaapplek te zoeken. De wind begint wat aan te trekken waardoor in de fjorden overnachten geen optie meer lijkt te zijn. Ik vind opnieuw een rustige plek langs een rivier en na m’n tentje hier opgezet te hebben sluit ik de avond af met wat te eten en te drinken en kan ik de volgende ochtend mijn reis weer vervolgen. Wanneer ik de volgende ochtend op de kaart kijk schrik ik van de afstand die nog afgelegd moet worden om bij de noordkaap te komen. Ik ben al enkele dagen onderweg, maar wanneer ik naar de kaart kijk lijkt er met dit tempo geen einde aan te komen en wordt de noordkaap een mission impossible. Ik besluit er daarom een lange dag van te maken. Na m’n spullen ingepakt te hebben rijd ik vanuit het Sogndal in de richting van de geirangerfjorden. Een adembenemende omgeving waarvan mijn mond letterlijk openvalt. Ik geniet intens van het indrukwekkende landschap en de waanzinnige uitzichten. Een afwisseling tussen een heus maanlandschap, een prachtige gletsjers en ijsschotsen die in het meer drijven en daarnaast opnieuw de schaapjes die over de weg wandelen.
Even verderop neemt het toerisme toe. Ik passeer diverse camperplaatsen en daarnaast zijn er een groot aantal uitzichtpunten aangelegd. Ondanks de drukte, voelt het in dit landschap alsof je even alleen op de wereld bent. Vanaf het uitzichtpunt zie ik de haarspeldbochten al liggen. Ik rijd naar beneden om vervolgens de trap van haarspeldbochten verder omhoog te rijden. Opnieuw passeer ik talloze watervallen en even verderop pak ik de Ferry om op die manier de route te kunnen vervolgen. Ik nader de trollstigen, een van de bekendste routes van Noorwegen. Een prachtige route en ook hier is het toerisme terug te zien. Bovenaan de bergpas is er een grote souvenir winkel met daarbij een restaurant neergezet. Niet onbelangrijk, er is Troll ijs verkrijgbaar. Vanuit de souvenirwinkel is een looproute aangelegd waarbij je, als je deze volgt een geweldig uitzicht op de bekendste waterval van de pas te zien krijgt. Wanneer ik de route via de andere kant van de pas naar beneden rijd kom ik door middel van enkele haarspeldbochten langs deze waterval. Het is er werkelijk prachtig. Even verderop onderaan de pas is eveneens iets neergezet om de toeristen te kunnen voorzien.
Het is al redelijk laat en ik heb nog een behoorlijke route te gaan. Even verderop pak ik opnieuw de Ferry om vervolgens de laatste kilometers van vandaag te rijden. Ik nader de atlantische kust. En kom niet veel later aan bij de Atlantic Road waarbij je doormiddel van diverse bruggen talloze eilandjes passeert. Iets dat op het moment van zonsondergang magisch aanvoelt. Halverwege de Atlantic Road vind ik een ietswat verstopt plekje waar ik perfect mijn tentje op kan zetten. Een plek als deze om te overnachten heb ik nog niet eerder gevonden en brengt een geweldig gevoel met zich mee. Zittend op de rotsen met daarbij een drankje geniet ik van de geweldige omgeving en de magische zonsondergang. Benieuwd naar of het vervolg van de route naar de noordkaap deze geweldige dag nog kan overtreffen
Reageren