Als motorrijder ontkom je tegenwoordig niet meer aan een bucketlist. Je wordt op de socials immers overspoeld met de meest prachtige plaatjes van routes die je gereden moét hebben. Maar zijn deze routes nu echt de mooiste van Europa en de moeite waard, of ontstaat er een hype waardoor een teleurstelling gedurende de route komt opborrelen?
Ik nam de 5 meest geroemde routes van Europa voor jou onder de loep, en de uitkomst hiervan lees je nu in dit blog!
Passo dello Stelvio – Italie
Meermaals werd deze pas uitgeroepen tot de mooiste van Europa, en zélfs van de Wereld. De Passo dello Stelvio, gelegen in de Italiaanse Alpen en het gelijknamige Nationale park Stelvio, staat bekend om haar unieke en indrukwekkende bovenaanzicht. De tientallen haarspeldbochten die je naar de top leiden lijken een balkon te vormen, die aan de kant van Bormio een geweldige panorama view met zich meebrengt. Een uitzicht, die vrijwel iedere motorrijder zelf wil aanschouwen. Het is dan ook niet voor niets dat de Stelviopas inmiddels overspoeld wordt door toeristen waardoor het veelal file rijden is.
Hoewel de pas dus indruk maakt, zijn er in de (nabije) omgeving nog tal van anderen passen te vinden, die minstens net zoveel waardering verdienen. Wanneer je de drukte van de Stelvio wilt onvluchten en een meer ongerepte pas in de Italiaanse Alpen wilt trotseren, zet dan de Gaviapas op jouw bucketlist. Met de prachtige natuur, adembenemende uitzichten, wonderschone meren en wegen zonder vangrails om hoogtevrees van te krijgen is het een geweldige pas voor de avontuurlijke motorrijder!
De Trollstigen – Noorwegen
Het is veruit de bekendste bergpas van Noorwegen en een ware toeristische trekpleister. Een pas die iets magisch heeft en waar met de Trollen die overal opduiken, een sprookjesachtige sfeer heerst. Via een kronkelroute met tal van haarspeldbochten word je langs diepe afgronden geleid en ervaar je de ruigheid van dit indrukwekkende Noorse landschap. Het uitzicht vanaf het uitzichtpunt is adembenemend maar vooral de gigantische waterval in een van de vele bochten op de route naar beneden maakt indruk. Het is een route die hoe dan ook de moeite waard is, maar waarbij vele andere geweldige routes in Noorwegen dezelfde roem verdienen. Rijd je door het zuiden van Noorwegen? Vergeet dan ook zeker niet de Lysebotn en de Geirangerfjorden aan jouw lijstje toe te voegen.
NC500 – Schotland, UK
De NC500, een 500 Miles lange route waar vrijwel iedere motorrijder van droomt en die je langs de complete Noordkust van Schotland leidt. Bij een route met zoveel allure voelde ik na de eerste 150 kilometer dan ook een teleurstelling opkomen. Het landschap was mooi, het wegdek prima, maar ik miste een wauw gevoel.
Tot halverwege de noordkust dit gevoel een complete ommezwaai maakte. De wegen werden smal, het landschap indrukwekkender en de uitzichten waren werkelijk verbluffend! Een ruig berglandschap, watervallen, witte zandstranden, hoge kliffen en meren met azuurblauwe kleur wisselden elkaar af. Het is een landschap waarbij ik na iedere bocht opnieuw had kunnen stoppen voor een foto én voor een geluksmomentje. Het is werkelijk een van de mooiste routes die ik ooit gereden heb, en de eerste ietwat saaie kilometers was ik snel weer vergeten. De route is hoe dan ook Bucketlist waardig en het is dan ook niet voor niets, save the best for last! Mijn tip is daarbij ook, rijdt de route tegen de klok in.
Transfagarasan – Roemenië
De Transfagarasan Highway, een 90 kilometer lange kronkelroute dwars door de Karpaten. Een route die door de mannen van Top Gear werd uitgeroepen tot World’s best road, en ik begrijp helemaal waarom! Het is een van de weinige routes in Europa waar de pure wildernis nog gevonden kan worden. Het is een gebied waar het oerbos de natuurlijke habitat voor onder andere beren vormt, die op en langs de route opduiken en je hart een slag doen overslaan.
Het is een route waar je je ogen uitkijkt bij onder meer de duizelingwekkende Vidraru stuwdam, het sprookjesachtige Baleameer, maar vooral bij de werkelijk verbluffende panoramaview. Met een uitzicht tot ver in de vallei lijkt er aan de kronkeling van bochten geen eind te komen en heeft de Transfagarasan een bovenaanzicht waar ieder circuit jaloers op is. Dat het asfalt vooral op het zuidelijke deel van slechte kwaliteit is, nemen we dan ook graag voor lief.
Kun je geen genoeg krijgen van deze ongereptheid en adembenemende landschappen? Rijdt dan ook de Transalpina, de hoogste weg van Roemenië, waar het asfalt in tegenstelling tot de Transfagarasan strak is, en de natuur minstens net zo indrukwekkend.
Atlantic Road
Een route van slechts enkele kilometers, die wordt omschreven als één van de mooiste routes van Europa. De route bevindt zich op zo’n 70 kilometer van de Trollstigen, langs de Noorse Westkust. Via diverse bruggen zijn kleine eilandjes verbonden waardoor je dwars door de Atlantische oceaan rijdt. Er vormt zich een spectaculair uitzicht, zoals je deze op weinig plekken kunt ervaren. Naast het rijden over de Atlantic Road is het ook een geweldige plek om te overnachten. Zittend op de rotsen en kijkend naar de zon die ondergaat, om hierna in je tentje te kruipen dat achter je in het groen staat. Het is wat mij betreft een van de meest indrukwekkende plekken waar ik ben gaan wildkamperen en hoewel de route aan de korte kant is, is het een route die je goed kunt combineren met de Trollstigen, en daarmee het ommetje wel degelijk waard is.
Ben jij op reis naar het Noorden van Noorwegen? Rijdt dan op de route naar het noorden als eerste de Atlantic Ocean Road, en sla voorbij de Arctic circle af richting Bodo om hier de ferry naar de Lofoten eilanden te nemen. De Lofoten eilanden bestaan uit vele tientallen eilanden die door tal van bruggen en tunnels met elkaar in verbinding staan. Het is een geweldig landschap en voelt misschien wel een beetje aan als de Atlantic Ocean Road maar dan in het kwadraat. Het is een van de mooiste plekjes waar ik ooit geweest ben, en waar ik mijn geluk niet op kon. Het is een plek waarbij de intense rust, ruigheid en schoonheid geweldig zijn en waar de typische rode vissershutjes doen denken aan een ansichtkaart en het plaatje compleet maken.
Ik moet nog eens de NC500 doen, maar op de overige heb ik me echt niet verveeld. De Stelvio is wat overtrokken, maar is nu eenmaal een iconische pas die thuishoort in het lijstje van iedere motorrijder. Ik vond de Gavia pas er achter veel uitdagender! Dank voor jouw overzicht en ga door met het verzamelen van herinneringen. Je zou nog eens de Via del Sale kunnen doen, maar met een andere motor.